Melihat kepada perkembangan mutakhir ini, nampaknya masih terdapat sebilangan NGO Cina semakin hari semakin galak ingin cuba menganggu gugat keharmonian sejarah negara. Isu berkenaan bantahan tulisan jawi di peringkat sekolah rendah oleh Persatuan Pendidikan Cina (Dong Zong) dan Persatuan Guru-guru Cina (Jiao Zong) adalah satu pemikiran yang pelik dan tidak patut berlaku.
Kedua-dua persatuan yang ditubuhkan pada tahun 1950an ini begitu memperjuangkan nasib pendidikan dan kebudayaan Cina di Malaysia dengan anggapan bahawa tanpa kedua-dua elemen ini tadi maka orang Cina akan di asimilasi secara halus. Apatah lagi dengan sikap kelembutan dan lembutnya orang Melayu telah dilihat sebagai satu ancaman kepada persatuan-persatuan ini. Dulunya mereka bergiat aktif di bawah MCA malah kedua-dua organisasi ini boleh dianggap sebagai penentu kepada bagaimana masyarakat Cina harus bergerak.
Antara kejayaan mereka ialah dengan penubuhan Sekolah Jenis Kebangsaan yang diisytihar dalam Penyata Razak 1956 walaupun Laporan Barnes telah menyebut bahawa hanya sekolah kebangsaan saja yang patut wujud di negara ini seiring dengan semangat ingin menyatupadukan seluruh rakyat Malaysia. Sebenarnya kejayaan menubuhkan SJKC ini ialah untuk mempertahankan sekolah-sekolah persendirian Cina yang diwujudkan sejak tahun 1890an lagi yang kita kenal sebagai UEC pada hari ini.
Sepanjang sejarah pendidikan itu juga, mereka telah memohon supaya Bahasa Mandrin diangkat setaraf dengan Bahasa Melayu di dalam perlembagaan negara dan begitu juga keinginan mereka ingin menubuhkan Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan Cina (SMJKC) yang hakikatnya akan melindungi pula sekolah persendirian menengah ini.
Umum mengetahui bahawa dasar pendidikan UEC tidaklah mengikut dasar pendidikan kebangsaan malah sekolah-sekolah ini masih berorientasikan pendidikan Negara China dan kerajaan terdahulu juga seolah-olah tidak mempunyai kuasa untuk membuat penilaian terhadap sistem PNP di sekolah ini dan akhirnya pengurusan dan pentadbiran sekolah-sekolah ini dibiarkan begitu saja usai ia adalah sekolah swasta.
Apa yang mahu ditekankan di sini ialah tidak seharusnya kedua-dua persatuan ini menentang dasar pendidikan untuk Orang Melayu sedangkan tidak sampai 1% anak-anak Cina bersekolah di Sekolah Kebangsaan. Seharusnya juga kenyataan yang dikeluarkan oleh kedua-dua persatuan ini perlu memikirkan keadaan jangka panjang walaupun mereka dibayangi oleh DAP yang sangat terkenal dengan sifat Ultra Cina. Di dalam politik macam-macam perkara boleh berlaku dan ia akan memberi kesan kepada semua yang terlibat.
Oleh itu diharapkan supaya kedua-dua persatuan ini tidak perlu menyibuk hal orang Melayu.
MHR
Tiada ulasan:
Catat Ulasan